دخترک ... کجا آمده ای ؟!

ساده و بی‏رنگ

سراسیمه و سرد،

بی ‏تزلزل، بی‏ تاب.

از کجا آمده‏ای؟!

دخترک

سایه ‏ات بی ‏تردید

بی ‏تبسم، بی ‏خشم

بی‏ هیاهو و هراس از شبح آینه‏ ها.

از کجا آمده‏ای؟!

دخترک

رنگ نگاهت آبی

صورتت مهتابی

گل لبخند تو یاس

طرح اندام تو همچون پیچک

پیچ و تابش به تن تاک جوانی مانند

نبض بی‏رنگ زمان در دستت

ساک تو لب به لب از پنجره‏ها

کیف دستت، پراز اندیشۀ ناب

پاک و مغرور و پر از رویایی.

از کجا آمده‏ ای؟!

شهر ما:

سرد و عبوس است و کثیف

کوچه ‏هایش باریک

خانه هایش تاریک

مردمش پرنیرنگ

زشت و نامردم و پست.

زندگیمان:

شب یلدای دراز

بی ‏تمنای سحر

گذران شب و روز

بی ‏ثمر، بی‏ سامان

بی‏خیالِ دلِ همسایۀ تنها و غریب

بی‏ خبر از گذر عمر و سفر

کارمان:

سفسطه بازی و قمار

روی پرپر شدن قاصدک تازۀ باغ

می فروشیم هر روز

خون به نرخ دیروز

می فروشیم هر روز

عشق

احساس

ترانه

پرواز

و در اندیشه‏ مان:

رُفتن شب زده‏هاست

از تن مردۀ شهر

و چراغانی و آذین بستن

به شب زهد فروشان زمان

چشممان :

پرسه ‏زن و حیض

نگامان بی ‏شرم

ما پر از آواریم

ما پر از زنگاریم

و پی خانۀ ما

روی آواز خوش قمری هاست

ما غریبیم به شب بو، به نسیم...

                                                              تو کجا آمده ای؟!!

                            (سوزان یگانه)